អក្សរក្រម

សូរដូចនឹងពាក្យៈ ប្រាង្គ-ប្រាង្គណ៍

+ប្រាង្គ  (ន.)=ស្តូប ឬ ប្រាសាទ​ដែល​មាន​កំពូល​ខ្ពស់ ស្ថិត​នៅ​លើ​ទី​លាន​ច្រើន​ថ្នាក់​ឬ​មួយ​ថ្នាក់​ពីរ​ថ្នាក់ ច្រើន​តែ​មាន​រាង​​ច្រឡោ​តាំង​ពី​ក្រោម​រហូត​ដល់​កំពូល ។ 

+ប្រាង្គណ៍(ន.)=ទី​វាល​ជា​ធ្លា, ទី​ផ្ទៃ​វាល​យ៉ាង​ដូច​ទី​វាល​មុខ​ផ្ទះ, មុខ​ប្រាសាទ, ដំណាក់ ជាដើម